İnsan ilişkileri söylenenlerle değil, söylenemeyenlerle yürür.

İnsanoğlu garip. Doğanın en sosyal varlıklarıyız ve bu sosyalliğimizi sürdürebilmek adına binbir türlü cambazlık yapıyoruz süregelen hayatımız boyunca. Yapmakta zorundayız bir bakıma... Ve hepimiz birer büyük yalancıyız. Herkes yalancı. Yalan söylemeden ya da adı yalan olmasa da doğruları bilip saklamaktan başka bir şey yapmıyoruz. İşin garip yanı aslında bunların normal olması. Aksi halde insan çığrından çıkar, çığrından çıkan insanda insanlıktan... Ne demek istiyorum ben bu '' Dünya yalan söylüyor'' sözlerimle.. Kısa ve basit örneklerle açıklamam gerekirse; Hepimizin bulunduğu çevrede hergün iletişime geçtiği onlarca insan vardır. Bunlar sürekli arkadaşlıklar olur, anlık görüşmeler olur.. olurda olur.. Mesela, bir öğrenci evinden bahsedelim... Aysun, Derya ve Özlem aynı evde kalıyorlar.. Aysun Özlem' in çoğu hareketinden rahatsız oluyor ve bu onu gerçektende Özleme karşı belli yargılara ulaştırıyor. Aslında elinde olsa Aysun Özlem' le aynı evde bile kalmayacaktır. Gerek maddi şartlar gerekse diğer özel problemlerden dolayı evden ayrılamayan Aysun istemedende olsa Özlem'le iyi geçinmek zorunda kalıyor. Çünkü aynı evi paylaştığı Özlem ile sorun yaşamak istemiyor. Dolayısıyla Aysun Özleme karşı duyduğu rahatsızlıkları dile bile getirmeden bu durumda devam ediyor. Hani şöyle düşünenler olabilir. Neden Aysun Özlem' le rahatsızlık duyduğu konuları konuşmuyor da evden ayrılmak istiyor. Hayır her konu konuşulamıyor ya da o kişi ile bunu konuşma gereği duyulmuyor. Bu yüzdeden de söylenmesi gereken o '' SÖYLENEMEYENLER'' söylenmiyor ve bu istenmeyen arkadaşlık devam ediyor. Söylenemeyenler sadece istenmyen arkadaşlıkların mantık doğrultusunda sürdürülmesi için kullanılmaz tabiki. Aynı zamanda sürdürülmek istenilen arkadaşlıklar içinde kişilerin birbirlerinden sakladıkları onlarca şey vardır. Yani samimi dostluklar içinde birbirlerinden gizlenen bu '' SÖYLENEMEYENLER '' eğer söylenirse ya dostluk darbe alır, ya da tamamen biter. Buna da örnek vermek gerekirse Caner en yakın erkek arkadaşı Hakan' ın halen unutamadığı eski kız arakdaşı ile bir süre beraber olmuştur. Caner' in burda yediği halt malumdur fakat Caner penceresinden bakarsak kaçınılmaz bir duygusal hareket de olabilir. Caner bunu elbette Hakan ile paylaşmak istemez çünkü bu hoş karşılanabilecek bir durum değildir.Fakat Caner ile Hakan da iyi arkadaşlardır. Caner arkadaşını da kaybetmek istemez. Dolayısıyla bu gizli kalması gereken gerçeği yani ''SÖYLENEMEYENİ'' söylemez ve bu dostluk bir dahaki engele kadar devam eder. Bunun gibi birçok durum insan ilişkilerinde söz konusudur. Ve hepimizin hayatında onlarca '' SÖYLENEMEYEN'' vardır. Bunların söylenmemesi, ifade edilmemesi gerekir. Aksi halde kaçınılmaz sonuçlarına katlanmak gerekebilir. Şimdi sizde düşünün hayatınızda kaç tane söylenmemesi gereken şey vardır.Bence iyice düşünürseniz onlarcadır. Biz insanlar o kadar pinokyoyuz ki aslında hepimizin burnu ensesine değiyor ama enseye değen bu burun hep başkasının sanılıyor...

Kontrpiyede kalan duygularım hemen Dağılın!

Dağılın ulen. Size diyorum, evet siz! Bugünlerde kaçamak duygularımdan arınır oldum galiba… Emin değilim pek ama bi farklılık var hayatımda. İzmirli rahatlılığı var üzerimde, birazda Çanakkale geçilmezliği var galiba :) Salakça özgüvenimde cabası. Neden acaba diye düşünüyorum kendi kendime ama hala net bir yanıt bulamadım.Bulunca onu da yazarım :) Sanırım ‘’ level ‘’ atlıyorum hayatımda. Birkaç ‘’ game over ‘’ dan sonra temkinli davranmaya başladım kararlarımda. Yeni misyonlar aldım bitirebilmek ümidiyle. Fazla geliyorum bu aralar etrafıma, gözlerinden anlıyorum insanların. Taşıyorum ben tüm renklerimle, siyah beyaz hayalleri olan galiba birazda geride kalan zihniyetlere. Kaçmayın diyorum kaçmayın en fazla elinize yüzünüze bulaştırırsınız beni. Fena mı olur yüzünüze renk gelir diyorum :) Yok ya, bi Engin var beni anlayan. O da bazen ‘’system error ‘’ verse de 6 yıllık maceramda en kıyak arkadaşım oldu :) Her neyse ben burada bugün herkesten bahsetmedim. Bugün biraz kendimden bahsettim aslında herkesin zorlayınca bir şeyler bulacağını tahmin ediyorum :) Aramaya inanın sadece :)

Kendi kalesine gol atan madam

Ben senin bir yanı felç olmuş hayatının, geri kalanıydım. Sen benim sağlam hayatımın felçli kısmı oldun. Ve olan oldu. Sen hayatının geri kalanını, bende felçli kısmını aldırdım. Sağlam hayatıma dönerken ben, felç olmuş vücuduna iyi bir doktor aradın sen. Semptomlar ortadaydı aslında. Seni senleyken tanıyamadım. Dolayısıyla bir tanı koyamadım. Uzaklaştıkça tanımaya başladım ve sana en uzak olduğum gün reçeteni yazdım, henüz almadığın, alınca okuyamayacağın, okusan bile hiçbir eczaneden bulamayacağın o ilaçları bir bir sıraladım. Hastalığınla baş başasın şimdi, yok kör umutlar için ortağın. Elindekiler sadece vücudun için gelecek sahte akbabaların. Kanlar içinde paylaşılırken bedenin, orgazm olan akbabaların attığı kahkahalar olacak cebindekilerin. Evet, hatalıydın, hatalarının toplamı mahkûmiyetin, mahkûmiyetinin sonucu esaretin oldu. Her şeyin bir bedeli vardı bizim hayatımızda ben bedelleri öderken sen hep ödülleri aldın. Haksız kazançları oldun hayatın, beyaz hayallerimi karaladın tüm bunlar yetmezmiş gibi tek tek naylon faturalar kestin hayallerime. Ve hatalıydım. Kaydırılmış bir cevap kâğıdıydın benim için. Doğruları biliyordum ama dikkatsizdim. Ne kadar doğru işaretlesem de sen benim anahtarımdın fakat ben hep yanlış kapıyı seçtim. Ben klasik duyguları yaşarken sen çoktan seçmeli aşklara yol aldın, şıklarda kayboldun. Kendi kalesine gol atan madam oldun. Yenildin. Ben göremedim seni ama göremediğim yerlerde de mahvoldun.

Hesaplar, hesaplar, hesaplar

Yapılmış küçük hesaplar var. Birçoğunun yaptığı küçük hesaplar, acizliğinden belki, belki de yaradılışından. Evet, kızlardan bahsediyorum şuan hepsinden değil, büyük kısmından. Güçsüz olan kısmından, bir erkeğin varlığıyla var olabilenlerden, kendini yaratamayanlardan. Bazı kızları bir fahişeyle bile bir tutuyorum daha doğrusu birbirlerine benzettiğim noktalar var. Gerçektende benziyorlar, şaşırıyorum onlara. Üzülmüyor da değilim. Duygularını aldırmış kızlar vardır ki hiç sevmem bunları, yani kendini böyle lanse edenleri. Neymiş ben mantık evliliği yapacağım. Mantıklı bir beraberlik istiyorum. Nedir bu şimdi? Nedir bu ilişkilerdeki mantık karmaşası? İlişkide mantık olmasın demiyorum, demek istediğim birazdan bahsedeceğim örnekteki mantığa sahip olunması. Evet, çarpıcı bir benzetme olacak şimdi söyleyeceklerim ama düşününce çok farkı yok anlar herkes. Fahişe demiştim ya hani, onlarda hayatlarını sürdürebilmek için mantık dahilinde ilişkilere girerler ve bir duygu beslemezler erkeklere. Çünkü işini yapıyordur ve senden alacakları vardır hayattaki ihtiyaçlarını karşılamak adına. İlişkide boyuna mantık arayan kızlardan da bir farkları vardır bu noktada. O da fahişeler hayatlarını sürdürebilmek için yıllarca birçok erkekle beraber olurken, bahsettiğim bu kızlar ise, hayatlarının geri kalanını devam ettirebilmek için birkaç erkekle yıllarca beraber olurlar. Yani bir fahişe ile böyle bir kadın arasındaki ortak yön nitelik, farklı yön ise niceliktir. Başka bir deyişle, hesaplar dahilinde olan o beraberliklerde, hesapların tutmadığı an nankörlük maskesiyle kadın gelir, bakar yüzüne ve çeker gider. Gitmesinin nedeni istediğini almış olması ya da o an itibari ile isteklerinin karşılanamamasıdır. Hayatlarına giren erkek sayısı birinde az, diğerinde meslekten dolayı çoktur, amaç ise aynıdır. Biri fahişelik olurken, diğerinin adı henüz konulmamıştır.