Nasıl anlatsam seni. Hangi sıfatları kullansam. Ne sıfatı kullanabilirim ki, sıfatlarımı da aldın götürdün be kadın. Kalanların içi hala yarım yamalak ve ben onları hala bir başkasına kullanamıyorum. Öyle doldurmuştum ki o sıfatların içini ben, altında kaldım o koca yükün bitanem, sen beni terkederken. Hayatına bensiz devam edip belkide bi yerlerde hep beni ararken. Beni en çok üzen ise ben hala her gece seni düşünürken, bi başka bedende beni arıyor ihtimalinin sana verebileceği pişmanlık duygusundan haberdar olamamamdır. Neye yarar bunu bilmem, belki de çaresizliğimin soğuk zirvesidir. Belki de siktiriboktan hayatımın en ahmakça ihtimalidir, bile bile donmaktır belki de o soğuk zirvede. Bu bilemediklerimden, aklımı kemirenlerden günden güne. Hakkında bilmediğin bi yerde senden bahsediyorum, bu ne kadar acı. Hala bir yerlerde senden bahsedecek kudretim var. Bu kudret olmasa gerek, bilakis aşk da değil. Bu garip bir şey. Bu belkide bir kalbin son çırpınışları, artık tekleyen, terkeyleyen. Bu koca resmin tamamı aslında, uzaklaştıkça görünen göründükçe kah hayıflanan, kah siktiredilen. Bu unutulmak zorunda kalınan bir hikaye zihinlerde, kahramanlarından biri hikayesini baştan yazıyor, diğeri başka kollarda aynı hikayeleri okurken.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder